düşünen

daha önce de böyle bir başlık atmıştım ama altına farklı şeyler yazmıştım. çünkü o zaman da biliyordum ki söylediklerim vicdanımın acısını ne anlatmaya ne dindirmeye yetecekti. söylemekten başka hiçbirşey yapmıyordum çünkü ve utanıyordum bundan çokça. utanması gereken biri olarak yazıyorum şimdi yine de.hep düşündüm profil resimlerini değiştirmenin, anlık iletileri editlemenin ötesinde bişeyler yapılmalı ve ne yapılacaksa onun içinde olmalıyız. şimdi yine duaya sarıldık, yine söylenecek her kelime anlamsız geliyor. her defasında her şeyi ince ayrıntısına kadar düşünerek zulmeden yine mazlumluk sığınağına koşuyor. ama biz biliyoruz, biz biliyoruz da bilmeyenler varmış, o da ayrı üzücü.

her gün bir tabut
çıkıyor kapımdan
her gün bir ölü
seni bildim bileli

afrika'da öldürülse bir yerli
canı bende çıkıyor
seni bildim bileli

şişlenen zenci benim
amerika'da
ay'dan düşüyorum sanki
okyanuslara
artık kutsal metinleri çözemiyorum
muallim-i evvel
müfti-i azam değilim
fetva veremiyorum
seni bildim bileli

bilgi alındı arzdan
işte
deccal'ın ayak izleri
ye'cuc me'cuc her yan
seni bileli

her kedi
koşar tekerleklerle kendi
gelir
son nefesi bende verir
ölü başka yerde
şivan benim hanede
gün degil
ülkeler batıyor
her akşam bizim yörede
seni bileli

şarkılarda tefeül ediyorum
artık anam gibi
hep seni söylüyorlar
her türküde ben varım
seni bildim bileli
.
.
.

ne ceza bu
ne imtihan
kime n'ettim
neyledim bilmem
hangi çağda
ne zaman
öç bu sanki
öç
benden alınan
seni sevdim seveli

not : şairi kim meçhul.